Ik heb 3 kinderen op de wereld gezet, dus ben ik een mama…

Volgens de Van Dale:

ma·ma (de; v; meervoud: mama's; verkleinwoord: mamaatje), mam·ma (de; v; meervoud: mamma's), mam·mie (de; v; meervoud: mammies)

1 (informeel) moeder

Op zoek naar moeder dan maar…

moe·der (de; v; meervoud: moeders)

1 vrouw die één of meer kinderen heeft

2 vrouw die als een moeder zorgt: Moeder Aarde, Moeder Natuur de aarde, de natuur (gezien als moeder)

3 oorsprong, bron: de angst is de moeder van de nervositeit

Mama zijn is natuurlijk heel wat meer dan het op de wereld zetten van een kind. Mama zijn is een onderdeel van je wezen van zodra het verlangen groeit een kindje in je leven te willen. Losstaand van het feit of je dat kindje nu zelf op de wereld gezet hebt of niet.

Ik heb me de voorbije jaren enorm gefocust op het leerproces van het mama-zijn. Hoe kan ik de beste mama zijn, hoe kan ik mij het best voelen in deze mama-rol en hoe kan ik de beste mama zijn voor míjn kind(eren)? Het hoeft geen uitleg dat dit proces er 1 is van vallen en opstaan. Het zit nu eenmaal in onze natuur om te vergelijken en te presteren.

Het mooie van deze levensfases is dat we eruit leren en er door groeien. Je leert vasthouden en loslaten. Je leert voet bij stuk houden en je leert toegeven.

Puntje 3 vind ik wel een heel erg frappant voorbeeld “De angst is de moeder van nervositeit”. Angst, moeder en nervositeit in 1 zin. Enige tijd terug, kon ik me hier helemaal in vinden. Ik probeerde té perfectionistisch te zijn in mijn moeder/vrouw/vriendin-rol, waardoor ik nerveus rondliep, dit uitwerkte op mijn gezin en daardoor angstig werd over de invloed die dit zou hebben op hen. Ik heb moeten leren loslaten.

Het mag allemaal best wat minder perfectionistisch, je moet het niet allemaal zelf klaarspelen, en het hoeft niet altijd meteen te gebeuren…

Dus leerde ik loslaten, en nog belangrijker, ik leerde vooral dat het ok was om dit toe te geven.

Daarom heb een schema opgesteld met wat er wanneer moet gebeuren, ik heb een deel van het huishouden uit handen gegeven, ik voel me minder schuldig wanneer ik de badsessie van de kinderen een dag moet uitstellen én ik voel me minder nerveus en angstig. En wie had het ooit gedacht, ik durf al wat meer genieten.

Ik ben blij dat ik online veel blogs terug vindt van vrouwen in gelijkaardige situaties, het is fijn te weten dat veel vrouwen, in grote lijnen, dezelfde processen ondergaan. Ik weet nog goed dat ik in mijn puberjaren enorm opkeek naar mijn mama, die als alleenstaande werkende én studerende mama van 4 er ook nog in slaagde haar huishouden op orde te houden, en ik besef ook dat het vaak een kwestie is van moeten.

Iemand hebben die je helpt in het huishouden, kunnen rekenen op familie voor opvang, het is een voorrecht dat niet iedereen gegund is.

En het is op zo’n momenten dat ik besef dat wij elkaar als moeders ook moeten steunen.

Als je kindjes hebt die in dezelfde school zitten of dezelfde activiteiten volgen, wissel de taxi-beurt eens af. Maak eens een kom soep voor die pas-bevallen vriendin of los elkaar eens een weekend af met een logeerpartijtje. Moederen is niet alleen mama zijn ván, maar ook mama zijn vóór een ander.