Mijn vakantie is alweer voorbij. 2 weken genieten was het, van de Zwitserse bergen en de Italiaanse zon. Vooral die bergen deden deugd: ze brachten rust en stilte. En dat zijn 2 zeldzame dingen met 3 kinderen in huis.
Ook op vakantie stonden die mondjes nooit stil. En dus geniet een mens van een wandeling met z’n tweetjes, terwijl de kroost zich uitleeft in de Maxi-club. Want ja, deze zomer gingen we voor het eerst op Intersoc-vakantie.
Met een bang hartje en een aanwezig schuldgevoel. Want moet een moeder niet net energie halen uit het samenzijn met het gezin? Moet ze dat niet het allerfijnst ter wereld vinden?
Tot vorig jaar dacht ik dat.
Maar ik heb het gehad met dat moeten.
En dus gingen de zonen en dochter af en toe naar de club. Fantastisch vonden ze het! Tijd dus voor de echtgenoot en mij om samen bergen te beklimmen. In alle rust en stilte. Heerlijk. Om nadien weer volop te kunnen genieten van alle enthousiaste kinderverhalen.
Terug thuis kon ik meteen in een schrijfopdracht vliegen. En ook dat vind ik zalig: in alle rust met woorden kunnen goochelen. Zo mogen er nog veel komen.
