Mijn kinderen, wat zie ik ze graag! Veel mensen vragen me:
"En hoe gaan zij daarmee om?
"En wat vertel je hen en wat vertel je hen niet?"
"En hoe vertel je hen dit dan ?"
Ja, kids en kanker, het is geen evidentie. Het was ook onze eerste bekommernis na de diagnose.
"Open , open , open moet het zijn", zong wijlen Thé Lau in één van zijn prachtige songs. En dat is exact van in 't begin onze strategie geweest naar de kinderen toe. Dat naast volgende krachtlijnen: - Benoem het bij naam en draai niet rond de pot vb. de woorden, kanker, chemotherapie, kaalheid etc zijn hier geen taboe - Stel gerust zonder te liegen vb "De kans is héél groot dat mama hier helemaal van geneest, de dokters gaan daarvan uit en wij ook" - Geef informatie in schuifjes vb. We hebben niet vanaf het eerste moment alles verteld wat wij wisten maar enkel wat voor hen op dat moment relevant was. Als ze vragen stellen geven we bijkomende info of als er plots nood is om die detailinformatie toch mee te geven dan doen we dit - Vergeet ook niet een vleugje humor toe te voegen vb Toen ik mijn haar heb afgeschoren met de tondeuze hebben we daar echt een lachmomentje van gemaakt, of als ik met mijn muts en mijn grote zonnebril wel op een of andere filmster uit Hollywood lijk, dan ga ik daar ook met een big smile op in. - Laat ruimte voor vragen vb. we vragen regelmatig eens aan de kinderen hoe het gaat, of ze specifieke vragen hebben en herhalen dan dat ze die altijd mogen stellen, dat ze altijd bij ons of bij oma, opa, ... terecht kunnen met hun vragen, bezorgdheden etc.. - Geef veel warmte en liefde vb. er wordt extra geknuffeld en op dit moment slaapt er wel bijna elke nacht iemand in onze slaapkamer: ofwel in bed bij Nico als ik in lastige vaarwaters zit of op een matrasje in onze kamer; Britt is ondertussen 12 jaar maar vindt dit nog altijd heerlijk. We profiteren ervan zolang het nog duurt! Elk van mijn kinderen volgens hun eigen karakter (en op hun manier) "dealt" op dit moment vrij goed met deze situatie. Ze zien me soms afzien (al zorgen we daar wel wat voor afscherming), ze zien me ook nog lachen en genieten. We doen nog samen iets leuks in de groene dagen. Ik ben trots op mijn 2 kadetten, gewoon om wie ze zijn.
