Na een paar dagen uitzieken met onze jongste prinses Emmetje, is het nu Aatje, de middelgrote zus die een koortsige onderbroken nacht heeft. Zelf raak ik er ook maar niet bovenop dus daar ga ik dan maar: opnieuw naar de dokter voor mezelf en ik maak er meteen een dubbele afspraak van voor Aatje ook.
Knippeknip
Aatje holt zoals gebruikelijk vrolijk rond in het dokterskabinet, ze test alle speelgoedjes uit en duikelt uit het dokterstasje een 'alsof-schaar' op waarmee ze de haren van de dokter wil bijknippen. En dat mag van de dokter, die de charmes en het sterke willetje van mijn eigenzinnige schat niet kan weerstaan.
Dat is typisch Aatje, als sinds ze baby is: zo opgewekt en actief dat je je bijna afvraagt of ze wel echt ziek is op het moment dat je ermee bij de huisarts staat. Het verdict is echter oorontsteking.
Terug thuis aan tafel heeft ze reuze pret, ze zegt meerdere malen hoe zalig ze het vindt dat we alleen met ons tweetjes zijn. Ik had het al in de smiezen dat ze stiekem jaloers was op jongste zusje toen die mocht thuisblijven. Nu is het haar beurt en daar geniet ze overduidelijk van. Ook al heeft ze pijn.
Op reis
"Goed Aatje, nu gaan we eventjes wat rusten en bijslapen. Kom maar voor me op de zetel liggen voor een middagdutje".Vastbesloten om in te dommelen, sluit ik mijn ogen en streel haar haartjes zacht. Zij volgt, althans dat denk ik.
3 seconden later schiet ze in de lach. Duidelijk besmettelijk, want ik begin ook te schateren. Telkens 1 van ons probeert te stoppen, barst de andere terug los. Het gaat een hele tijd over en weer, dat schuddebuiken. Heerlijk. Zo ontspannen heb ik haar al een paar dagen niet meer gezien. En zelf fleur ik er ook helemaal van op.
Toch blijf ik volhouden en dring aan dat ze moet rusten.
"Dat gaat niet, Mevrouwtje plezier wil eruit", verklaart ze ernstig. "Zeg dat mevrouwtje plezier eventjes moet wachten dan, want Mijnheertje Moe wil graag eerst wat slapen", speel ik daar op in.
"Mijnheertje moe is op reis , die komt vanavond pas terug hoor, mama", flapt ze eruit. Tegen zoveel sluwe creativiteit ben ik niet opgewassen en ik heb er zelfs een hoop binnenpretjes bij.
"Ik zie wel dat ik je kan doen lachen hoor, mama. Kom laten we samen een memoryspelletje spelen."
En zo kwam het dat mijn wijze dochter van bijna 6, mij leerde hoe je van ziek zijn echt kan genieten.
http://nessiewhatelse.wordpress.com/2016/10/27/ziek-zijn-is-plezant/
