Ik heb het geluk om veel tijd te kunnen doorbrengen met mijn kinderen. Dat is fijn, vaak heel fijn. Ze zijn dan ook de liefste en flinkste mannetjes die er bestaan (mijn kind, schoon kind, weet je wel).

Maar eerlijk? Soms is het lastig en heel soms kan ik ze ook wel achter het behang plakken. En als ik echt heel eerlijk ben, heeft dat vaak te maken met de spiegel die ze me voorhouden. Ik zie in hun gedrag mezelf terug, met mijn talenten en tekortkomingen. Ik heb voor mezelf geleerd hoe hiermee om te gaan, maar bij een verlengstuk van mezelf is dat moeilijker.

Het doet me beseffen dat ik ontzettend veel heb geleerd sinds ik mama ben. Ik deel graag met jullie welke levenslessen ik reeds heb geleerd én zet je op weg om je eigen levenslessen te trekken.

Wat ik aan mijn kinderen wil leren

Tot rust komen geeft energie

Ik heb aan de lijve ervaren hoe goed het is om af en toe rust te nemen en te voelen wat je echt voelt. Het is een levensles die ik mijn kinderen, hoe klein ook, graag mee geef. Elke avond voor het slapen gaan, doen we een korte meditatie. Hiervoor helpt het om de handleiding van een boek te hebben maar ik denk dat de kinderen nog het meest genieten als ik zelf een verhaaltje verzin. We eindigen ook steeds met dezelfde woorden, een soort bodyscan. De herkenbaarheid maakt het voor de kinderen makkelijk om tot rust te komen. Ze slapen in elk geval veel beter… en wij ook!

Proberen om te leren

Af en toe hoor ik in de woorden van mijn kinderen de woorden van hun eigen juf of meester. “Samen spelen is samen delen” is zo eentje, maar mijn favoriet is “Proberen om te leren”. Ik vind het fundamenteel dat de kinderen mee krijgen dat fouten maken mag en dat het niet perfect hoeft te zijn. Wabi sabi op kindermaat dus.

Wat ik van mijn kinderen heb geleerd

Je mag elkaar graag zien

Ik heb twee jongens. Echte jongens, zoals ze dat zeggen. Dat betekent dat ze graag voetballen en ravotten, maar dat er ook al eens een stamp of een duw wordt uitgedeeld. Ik moet ze al eens uit elkaar halen omdat de ene de andere heeft pijn gedaan. Maar even vaak – en misschien zelfs meer – zien ze elkaar graag. Ze zeggen ‘broer’ tegen elkaar, zijn elkaars beste vriend en spelen het liefst met elkaar. Die pure liefde is heel mooi om te zien en vooral een heel mooi voorbeeld om te volgen.

Je mag jezelf graag zien

Voor het slapen gaan, hou ik een gesprekje met mijn oudste zoontje. We overlopen zijn dag en hij vertelt waar hij mee zit. Op een avond vertelde hij wie hij leuk vond in zijn klas. Op ’t laatst zei hij “En ikzelf natuurlijk!”, gevolgd door een brede grijns. Ik werd er helemaal stil van. Ik vind het een zeer goede basis dat hij zichzelf leuk vindt en vooral dat dit een evidentie is voor hem.

Je mag je grenzen aangeven

Mijn jongste zoontje is een open boek. Hij kan heel erg blij zijn maar ook heel erg boos. Als hij vrolijk is, betovert hij iedereen rondom zich met zijn charme. Maar als hij boos is, tja, dan zal je het ook geweten hebben. Al sinds zijn prille babytijd geeft hij zijn grenzen aan. Dat was toen niet altijd evident om te begrijpen en ermee om te gaan. En nog steeds laat hij van zich horen als hij iets echt niet wil. Het is een uitdaging maar eigenlijk ook een voorbeeld. Want ergens hebben we allemaal wel geleerd om ons aan te passen en sterk te zijn, maar soms keert zich dat ook wel tegen ons.

Dit is mijn verhaal over mezelf en mijn kinderen. Je kan jezelf de vraag stellen wat jouw verhaal is. Welke lessen heb jij geleerd? Wat vind jij belangrijk? Wat wil jij graag wil uitdragen? Hierbij stilstaan en hierover reflecteren, helpt je om bewuster te leven. Het maakt je authentieker en geeft je meer veerkracht.

Volg Nele de Ganseman op haar website.