door mama Nessie

Eigenlijk vind ik hem soms ècht niet leuk, maar anders heeft hij niemand en ik heb Dee beloofd dat ik altijd zijn vriendin ga zijn, zegt Aatje. Mijn fijngevoelig Aatje lucht vlak voor het naar bed gaan haar hartje. Ze zit te friemelen en te draaien. Duidelijk in worsteling met zichzelf.

Googelen

Een hele tijd geleden had Aatje me al in vertrouwen genomen over iets ‘stouts’ dat een klasgenoot, Dee heet hij, stiekem op Google had ingetikt. Hij had haar bovendien opgedragen om dat thuis ook te doen. Aatje voelde echter aan dat er iets niet helemaal pluis was. Ze wou even checken bij mij of haar gevoel juist was. Tegelijkertijd had ze me gesmeekt me om er tegen niemand iets van te zeggen want dat had ze plechtig beloofd aan Dee.

Ik was uiteraard oprecht blij dat mijn dochter zichzelf een X-rated filmpje had bespaard door Dee’s bevel niet klakkeloos uit te voeren. En ook natuurlijk dat ze naar mij met haar beslommeringen was durven komen.

Het had Aatje vertrouwen gegeven dat ik het niet had verder verteld aan de ouders van Dee, noch aan mijn man. Dat was best wel een dilemma voor mij, maar mijn intuïtie zei me dat er meer zat aan te komen. En jawel, eergisteren kwam dus plots het hele verhaal eruit.

De broer-zus-bloedeed

Dee vraagt haar vaak om geheimen te bewaren over stoute dingen die hij uithaalt en tracht haar ook in zijn kattenkwaad te betrekken. Hij speelt daarbij sterk in op de loyauteit van Aatje. We hebben een bloedeed gezworen als broer en zus en die verraden elkaar nooit!

Dat is dus al een eerste dilemma voor Aatje, want zij is goudeerlijk als het over deugnieterij gaat.

Ze worstelt ook met de manier waarop Dee zich gedraagt naar andere kinderen en de juf toe: bot, onbeleefd, uitlachend, uitdagend. Hem publiekelijk terechtwijzen wil ze niet. Dus probeert Aatje de gemoederen te bedaren, bemiddelt ze , biedt ze de kinderen die uitgelachen worden steun.

Hij heeft het zo moeilijk

Ik voel Aatje schipperen tussen haar zorgzaamheid, haar loyauteit, haar rechtvaardigheidsgevoel en haar eerlijkheid. Eigenlijk is het zelfs een beetje zwalpen.

En wat mij nog het meest opvalt is, dat ze meegaat in zijn slachtofferverhaal, ze neemt als het ware de stemming over van Dee: Dee heeft het moeilijk. Hij is dikwijls verdrietig. We hebben het alletwee moeilijk. Maar ik kan me nog ‘inhouden' en bij hem komt het er gewoon boos en stout uit, eindigt ze een beetje dramatisch het hele verhaal.

Ik pik er onmiddellijk op in, na even mijn opkomende verontwaardiging over die bloed-eed (say what?) verwerkt te hebben: Schat, waar heb jij het moeilijk mee dan, vraag ik ?

Dat we alletwee onze vriendjes van de andere klas missen. Daar is die ‘we’ weer. Alsof ze een soort twee-eenheid vormt met Dee. Terwijl Aatje de meest uitgebreide vriendenkring heeft ooit. Mijn vermoeden dat Dee nogal handig (om niet te zeggen manipulatief) op haar emotionele betrokkenheid inspeelt, groeit.

Lieverd, zeg ik, zou het kunnen dat het voor jou vooral lastig is dat Dee van jou dingen vraagt die voor jou niet juist aanvoelen ? Klopt het dat je je een beetje verplicht voelt om vriendjes te zijn met hem omdat hij eenzaam is?

Ze knikt: maar het is zo oneerlijk, mama, want hij kan ook gewoon lief zijn.. en er zijn kindjes die nog meer over de grens gaan, en die hebben wèl vriendjes.’

Ik begrijp zo hard wat Aatje bedoelt en hoe zij zooooo graag iedereen gelukkig ziet rondom haar. Mijn kleine meisje met het (te?) grote hart.

Ja, dat is best moeilijk voor jou hè schat, leef ik mee met haar.

Weet je, vertrouw maar op jouw grote hartje. Als Dee dingen doet of van je vraagt waar je je niet goed bij voelt, dan zeg je het gewoon eerlijk. Echte vrienden die kunnen daar mee om. En voel je niet verplicht om om altijd alleen maar met hem te spelen, doe wat het beste voor JOU is, schat...Denk ook aan wat jij nodig hebt!

Ze kijkt al wat vrolijker. Haar tengere schoudertjes lijken minder belast, nu ze het kunnen delen heeft. Nu ze zich hopelijk ook wat gesterkt voelt in haar gevoel dat ze haar eigen grenzen mag bewaken en intuïtie mag volgen

Bruggen bouwen

Vandaag als ik langs mijn neus weg informeer naar Dee, vertelt Aatje hoe ze op eigen houtje naar Dee’s vroegere vriendjes was gestapt..

Ze had hen op de man af gevraagd Is het waar dat jullie niet met Dee meer willen spelen en waarom dan?

In mijn binnenste moet ik stiekem even glimlachen om zoveel assertiviteit, ik zie het plaatje volledig voor me: mijn pittig kleine meisje stevig met de voetjes in de grond en haar handen in de zij. Geen twijfel mogelijk dat ze zich niet zomaar met een kluitje in het riet zou laten sturen zolang ze er het fijne niet van wist!

De vroegere vriendjes van Dee hadden geantwoord dat ze inderdaad nog weinig met hem omgingen, hoewel ze hem nog steeds leuk vonden. Ze hadden niet eens door dat Dee hen best wel miste.

Aatje had het dus eigenhandig opgelost op haar unieke manier. Ik sta er verbaasd van te kijken, want ik had eerlijk gezegd gedacht dat ze de vriendschap een stukje zou afbouwen en afstand nemen. Maar integendeel, ze sloeg een brug tussen hem en zijn vroegere vrienden.

Mensen-mensje

Aatje zelf leek het zelf allemaal volkomen normaal te vinden. Een beetje stoer zei ze erachteraan: maar Dee mag het wel vergeten dat ik mee ga doen met zijn streken, dat is niet mijn ding. Ik wil gewoon vriendjes zijn zonder stoute geheimen.

Uiteraard zwol ik van trots en blijdschap bij zoveel wijsheid. Steeds meer ben ik ervan overtuigd dat mijn dochter aan het uitgroeien is tot een ècht 'mensen-mensje'. Hoe zij verbindingen maakt en bruggen slaat, in vol vertrouwen, met dat mooie pure hart van haar, het is indrukwekkend. Zij verandert de wereld nu al en ze is nog zo klein….

Lees de blog van Nessie.