Stom eigenlijk om over zoiets blij te zijn, maar ik ben het toch, superblij eigenlijk. En trots, dat ook vooral. ​ Een kleine maar belangrijke overwinning op de lange weg van irriterende etiketjes, strakke onderbroekjes en te warme, knellende kousjes.

Kriebelende prints

Eindelijk, eindelijk na tijden rondkomen met wassen en vervangen van 2 (soms zelfs maar één) onderbroekjes, draagt ze ze weer. Leve de onderbroekjes van de Hema! ​Helaas koop je ze in setjes waar ze niet allemaal even zacht zijn, net zoals de sokjes trouwens, van dewelke dus verschillende setjes ongebruikt in de kast. ​Maar meisjessokken vinden zonder kriebelende prints, die met draadjes aan de binnenkant tegen haar gevoelige huidje schuren is moeilijk, aartsmoeilijk. Geloof me maar. Net zoals de strijd tegen te strakke elastiekjes in die sokken trouwens.

> lees verder onder de foto

Ik kan weer wat vrijer ademhalen

Minder stress ’s ochtends als de juiste sokjes nog niet droog zijn. Niet-hsp’ers snappen ons niet… Mijn moeder bijvoorbeeld… Al houdt ze het gelukkig nu eindelijk bij een fronsende blik. Mijn meisje is acht, super creatief maar ook, je raadt het al - super sensitief. Al kan ik nu gelukkig meestal wel stofzuigen, zonder dat ze met haar handen tegen haar oren gedrukt de kamer uitvlucht. Maar ook geuren kunnen haar te veel zijn, te overweldigend zodat ze bijvoorbeeld een vleugje parfum proeft in haar keel, er misselijk van wordt. Anders dan haar grote broer trouwens, maar dat is weer een ander verhaal. ​ Nu … nog even genieten van deze kleine-grote overwinning.

Ruth Geudens