Het liefst willen we niet dat iemand die we graag zien sterft. Als dat toch gebeurt, zorgt dat vaak voor heftige emoties zoals verdriet of boosheid. Verlies en rouw zijn immers thema’s die eigen zijn aan het leven.

 

Ook al willen we kinderen en jongeren hier maar wat graag tegen beschermen, ook zij worden doorheen hun leven geconfronteerd met verschillende vormen van verlies. Kinderen begrijpen dan niet waarom het is gebeurd en hebben vaak veel vragen. Wanneer een kind geconfronteerd wordt met een onverwachte verlieservaring, kan logischerwijs ook het verdriet hierdoor toenemen.

 

Rouw is een normaal, natuurlijk proces dat verloopt met pijn en moeite. Het gaat over het verbreken van een liefdesband, of toch op de manier waarop die band voor het verlies gestalte werd gegeven. Er bestaat geen handleiding om goed om te gaan met het verlies van iemand die je graag ziet.

 

Elk rouwproces is uniek, persoonlijk en gebeurt met vallen en opstaan. Er staat dan ook geen tijd op hoelang verdriet mag duren. Het ene moment kan een kind ‘gewoon’ verdrietig zijn, het andere moment kan het zo intens verdrietig zijn dat het denkt dat het nooit zal stoppen.