Net als volwassenen krijgen ook kinderen te maken met verlieservaringen. Bij de dood van een dierbare start ook voor hen een rouwproces. Doordat een kind volop in ontwikkeling is, kan zo’n verlies verwarrend en overdonderend zijn.

​

Als er iemand sterft in onze nabije omgeving dan hebben we vaak de neiging om onze kinderen te behoeden voor het grote verdriet dat hiermee gepaard gaat. We willen hen niet confronteren of belasten. Toch is het belangrijk dat we kinderen betrekken in deze realiteit. Het hoort bij het leven en het is belangrijk dat de gevoelens en de gedachten van kinderen woorden en/of beelden kunnen krijgen. Dat ze taal kunnen geven aan wat er in hen omgaat, maar ook dat ze weten dat wat ze voelen oké is. Dat is niet zo makkelijk. Niet iedereen vindt de woorden om te praten over doodgaan. Omdat er een te groot eigen verlies is of omdat er wat angst is om niet te kunnen antwoorden op vragen of om het verkeerde te zeggen.

​

Waaraan merk ik dat mijn kind rouwt?

​

Is mijn kind oud genoeg om mee te gaan naar de begrafenis?

​

Wat zijn gevoelens/emoties die mijn kind ervaart bij de dood?

​

Wat zijn de verschillende rouwfasen of rouwtaken van een kind?

​

Hoe vertel ik aan mijn kind dat er iemand gaat sterven?

​

Hoe lang rouwt een kind?

​

Hoe praat ik met mijn kind over rouw?

​

Hoe reageren kinderen op de dood?

​

Hoe reageer ik op het verdriet van mijn kinderen?

​

Hoe troost ik mijn kind als het verdrietig is?

​

Welke hulpmiddelen zijn er om mijn kind te helpen omgaan met verdriet?