Zien dat je kind verdrietig is, is moeilijk en kan veel pijn doen. Je wil graag de oorzaak van het leed wegnemen maar dat gaat niet. Het probleem voor je kind oplossen is niet mogelijk, het is wel een goed idee je kind te laten ervaren dat hij of zij er niet alleen voor staat. Wees emotioneel beschikbaar. Dat kan in stilte, zonder woorden maar met een duidelijke lichaamstaal en aanrakingen.

Wanneer kinderen rouwen om het verlies van een dierbare valt daarmee vaak ook een stuk voorspelbaarheid, structuur en vertrouwdheid weg. Je kind voelt zich alleen en mist een stabiele basis. Het kan het gevoel hebben geen controle te hebben over de situatie, hij of zij ‘ondergaat’ enkel. Geef een kind terug ritme en stabiliteit.

Weet dat emoties normaal zijn en een essentieel onderdeel van een gezonde emotionele en sociale ontwikkeling van kinderen. Tranen die hiermee gepaard gaan verminderen de aanwezigheid van stress en laten het verdriet ‘stromen’. Dat is gezond. Vertel dit aan je kind: huilen mag. Probeer deze emoties niet te minimaliseren: juist doordat een kind in ontwikkeling is, komen deze ervaringen en gevoelens nog intenser binnen.

Besef dat kinderen ook naar jou kijkt: hoe ga jij om met verdriet. Vertel dus gerust hoe jij je voelt en verstop je eigen emoties niet.

 

Al lijkt het soms lang te duren, er komt een einde aan de meest intense gevoelens van verdriet. Dat tijd alle wonden heelt, klopt niet maar het verdriet zal veranderen, draaglijker worden, niet meer het leven van alledag beheersen.