Het is goed om te huilen, maar het is ook oké om te lachen.

 

De gevoelens die een kind ervaart zijn niet anders dan die van volwassenen. Het is de manier waarop ze deze laten zien die verschillend is/kan zijn. (lees ook: waaraan merk ik dat mijn kind rouwt?). Er zijn geen goede of verkeerde emoties. Ze passeren vaak allemaal de revue en horen bij het proces van rouwen. Het is daarom goed om gevoelens toe te laten. Ze zorgen voor ontlading.

 

Daarnaast zorgen emoties er ook voor dat er nog contact is met de persoon die is gestorven. Aan gevoelens hangen herinneringen en die zorgen voor een emotionele verbondenheid die helend kan werken.

 

Belangrijk is dat je kind deze emoties kan kanaliseren, een manier kan vinden om ze te uiten op een veilige manier. Laat als volwassene ook je eigen emoties zien. Als je je gevoelens probeert te verbergen dan kan je het signaal aan je kind geven dat gevoelens uiten ‘not done’ is.

 

De meest voor de hand liggende emotie is verdriet. Intens en groot verdriet. Laat dat verdriet zeker toe. Ook in de dagen, weken na het overlijden. Er is geen start of eindmoment waarop je kan voelen. Er staat ook geen tijd op hoelang je verdrietig mag zijn.

 

Maar verdriet is niet de enige emotie die je kan ervaren als je rouwt. Zo is er vaak ook angst en onzekerheid. Omdat de persoon die overleden is er nooit meer zal zijn. De vraag hoe het nu verder moet komt dan op de voorgrond. Of je kind vindt het eng dat je als ouder verdrietig en ontredderd bent. Ga hierover in gesprek met je kind. Verstop je emotie niet, want dan leer je je kind dat emoties niet getoond mogen worden.

Ook boosheid is een emotie die de kop op kan steken. Boos op de persoon die is overleden, omdat deze is weggevallen. Boos op iets dat niet gezegd is of juist wel. En mag ik die boosheid dan wel tonen?

Verwardheid. Want kinderen leven heel erg in het moment. Het lijkt wel of ze heel erg kunnen switchen in emotie. Het ene moment heel erg hard huilen, snottebellen lang. Om na een troostende knuffel te vragen wanneer ze naar de dierentuin kunnen en of ze een ijsje kunnen krijgen. Kinderen vragen zich dan af of het ‘normaal’ is dat ze niet de hele tijd verdrietig zijn (bekijk ook ons werkboekje voor kinderen).

 

Wanneer je wat voelt is niet vastgelegd. Gevoelens lopen door elkaar en steken vaak samen de kop op.

 

Al deze emoties vragen heel wat van ons lichaam. Kinderen zijn heel veerkrachtig en kunnen veel meer aan dan dat we vooraf vaak verwachten, maar dan nog kunnen ze zich na een zware dag emotioneel en lichamelijk volledig uitgeput voelen. Een zwaar hoofd of een misselijk gevoel, slaapproblemen… Het is allemaal normaal en hoort er helaas ook bij. Draag daarom goed zorg voor jezelf en je kind. Voldoende rusten als dat lukt, gezond eten, veel drinken…

​