Je kind heeft als zware opdracht te leren leven met de dood en meerbepaald met het feit dat diegene die jijzelf en je kind graag zagen er niet meer is. Wanneer er iemand sterft horen we vaak dat ‘we het een plaats moeten geven’. Maar hoe moet dat? Wat bedoelen ze hiermee?
 

Rouwen gaat op en af. Het ene moment lijk je geen adem te kunnen krijgen van verdriet, het andere moment ben je afgeleidt waardoor het verdriet wat op de achtergrond geraakt. Een herinnering, geur, uitspraak, foto… kan je dan plots weer overspoelen.

 

Rouwspecialisten praten over rouwfasen of rouwtaken. Sommigen vinden dat het fasen zijn waar je doorheen moet, anderen praten liever over een taak omdat het wil zeggen dat je met werken invloed hebt op het moment/gevoel.
 

Maar of je nu van een rouwfase of taak praat, het komt op volgende vier zaken neer:

 

1. Zie je verlies onder ogen

2. Leer omgaan met de pijn van het verlies

3. Pas je aan aan je leven zonder de overledene

4. Bewaar herinneringen aan de persoon die is overleden

 

Je gaat niet van taak 1 naar taak 2 enz, ze volgen elkaar niet netjes op, ze lopen wel door elkaar. Dat kan er, zelfs maanden later, voor zorgen dat het lijkt dat je ‘terug bij af’ bent, maar niets is minder waar.

 

Het is goed om al deze aspecten van rouw te voelen, te ervaren en mee te maken. Het is een proces dat er mag zijn. Maar het mag je niet belemmeren om door te gaan.